الف- مستفاد مواد از 249 و309 و314 و403 و404 قانون تجارت، مسؤوليت تضامني به اين معناست كه تمام مسؤولين در عرض يكديگر قرار دارند به طوري كه مضمونله مي تواند براي وصول تمام يا برخي از مال يا دين مورد ضمانت به هركدام از آنها هم زمان يا در زمانهاي مختلف مراجعه كند، به عبارت ديگر مسؤوليت تضامني هر بدهكار شامل مسؤوليت اجراي تمام تعهد مي شود و در فرض سؤال در صورتي كه كل محكومٌ به از اموال يك نفر از ضامنين توقيف شده باشد، توقيف اموال ديگر محكومين تضامني يا اجراي مقررات ماده 3 قانون نحوه اجرای محكوميت هاي مالي مصوب 1394، در مورد آنها فاقد مجوز قانوني مي باشد
ب-مطابق ماده 306 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی، با صدور قرار قبولی واخواهی، اجرای حکم متوقف میگردد. بنایراین، در فرض سوال که محکومین غیابی به نحو تضامنی محکوم شده اند و تنها احدی از آنان واخواهی نموده و قرار قبولی واخواهی نسبت به وی صادر شده است، با عنایت به ملاک ماده 308 این قانون، چنانچه حکم غیابی قابل تجزیه و تفکیک نباشد، توقف اجرای حکم نسبت به سایر محکومین غیابی نیز قابل تسری است و نسبت به بقیه نیز اجرای حکم متوقف میگردد. اما اگر حکم غیابی قابل تجزیه و تفکیک باشد، فقط نسبت به واخواه اجرای حکم متوقف میشود و نسبت به سایر محکومین عملیات اجرایی طبق مقررات ادامه مییابد.