دعوی خلع ید و تصرف عدوانی

دعوی خلع ید و تصرف عدوانی زیادی شبیه به یکدیگر هستند تا جایی که امکان طرح اشتباه یکی از این دو دعوا به جای دیگری وجود دارد. لیکن با وجود این همه شباهت تفاوت های اساسی بسیاری فی ما بین این دو دعوی وجود دارد که بعضاً با طرح اشتباه دعوی و ارائه دادخواست اشتباه امکان بی اثر و نتیجه ماندن یک روند طولانی دادرسی را دارد و باعث میشود فرد ذینفع به حق و حقوق خود نرسد لذا در این راستا اختصاراً به بیان شباهت ها و تفاوت های این دو دعوی می پردازم.

 

- شباهت های دعوی خلع ید و تصرف عدوانی: 

منشأ هر دو دعوی تصرف نامشروع می باشد و خواسته ذینفع، خلع ید و استیلاء بر ملک موضوع دعوی می باشد. با عنایت به اینکه از مهمترین ارکان هر دو دعوا یعنی عدوانی بودن تصرف می باشد لذا در هر دو دعوا از دادگاه تقاضای رفع تصرف می شود. دادگاه صالح جهت رسیدگی به هر دو دعوا، دادگاه محل وقوع ملک می باشد.

 

- تفاوت های دعوی خلع ید و تصرف عدوانی:

دعوی خلع ید ذاتاً یک دعوی حقوقی است، لیکن دعوی تصرف عدوانی با وجود کلیه شرایط و ارکان آن میتواند ماهیت کیفری نیز داشته باشد. از دیگر تفاوت های دو دعوی که به نظر اساسی ترین میباشد این است که در دعوی رفع تصرف عدوانی، مدعی در صورتی میتواند دادخواست یا شکواییه مطرح کند که بتواند متصرف بودن خود بر ملک موضوع دعوی را ثابت کند و اینکه مشتکی عنه در دعوی کیفری و یا خوانده در دعوای حقوقی ملک را عدواناً از تصرف وی خارج نموده است و این در حالیست که در دعوی خلع ید اثبات تصرف ضرورت ندارد و صرفاً با اسناد و دلایل مالکیت میتوان دعوی فوق الاشعار را مطرح نمود. نکته دیگر اینکه در دعوی کیفری تصرف عدوانی به جز اثبات عدوانی بودن تصرف می بایست سوء نیت فرد هم ثابت شود لیکن اثبات سوء نیت در دعوی حقوقی نیاز نیست. تفاوت دیگر در نوع دعوی بوده که تصرف عدوانی دعوای غیر مالی است و هزینه اندک و مقطوعی دارد اما دعوای خلع ید دعوایی مالی است فلذا هزینه دادرسی در این دعوا متفاوت و با توجه به قیمت منطقه بندی ملک موضوع دعوی تعیین و محاسبه می گردد.

ایام به کام

عسل کرمی راد وکیل پایه یک دادگستری