تاریخ نظریه : 1399/04/30 | شماره نظریه : 7/99/290
استعلام :
موضوع: تعارض بین ماده 17 و قسمت «ت» از بند 3 ماده 14 آیین‌نامه تعرفه حق‌الوکاله حق‌المشاوره و هزینه سفر وکلای دادگستری مصوب 28/12/1398 رئیس محترم قوه قضاییه بر اساس ماده 17 آیین‌نامه یاد شده حق‌الوکا...

جزئیات نظریه
شماره نظریه : 7/99/290
شماره پرونده : 99-97-290ح
تاریخ نظریه : 1399/04/30

استعلام :
موضوع: تعارض بین ماده 17 و قسمت «ت» از بند 3 ماده 14 آیین‌نامه تعرفه حق‌الوکاله حق‌المشاوره و هزینه سفر وکلای دادگستری مصوب 28/12/1398 رئیس محترم قوه قضاییه بر اساس ماده 17 آیین‌نامه یاد شده حق‌الوکاله اعتراض به آرای کیفری که مرجع رسیدگی آن دیوان عالی کشور است بر اساس تعرفه مرحله تجدیدنظر است یاد شده از جمله آرای کیفری که مرجع رسیدگی آن دیوان عالی کشور است آرای صادره از دادگاه کیفری یک استان می‌باشد مطابق قسمت «ت» از بند 3 ماده 14 آیین‌نامه یاد شده، حق‌الوکاله فرجام‌خواهی کیفری حداقل دو میلیون ریال و حداکثر دویست میلیون ریال تعیین شده است همان‌طور که ملاحظه می‌شود برای فرجام‌خواهی کیفری دو نوع حق‌الوکاله متفاوت در نظر گرفته شده است لذا با توجه به مراتب مذکور لطفا در این خصوص امعان نظر فرمایید.
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
هر چند با توجه به رأی وحدت رویه شماره 754 مورخ 25/8/1395، می‌توان واژه «اعتراض» در ماده 17 آیین ‌نامه تعرفه حق‌الوکاله، حق‌المشاوره و هزینه سفر وکلای دادگستری مصوب 28/12/1398 را به اعتراض نسبت به آرایی از قبیل قرار منع تعقیب صادره از دادگاه کیفری یک که قابل رسیدگی در دیوان عالی کشور است حمل کرد و تعارض ظاهری ماده 17 مذکور و قسمت «ت» از بند 3 ماده 14 آیین نامه مذکور را توجیه کرد ولی از آن‌جایی که در برخی موارد مبلغ قابل مطالبه برای اعتراض به قرار منع تعقیب از مبلغ قابل مطالبه برای فرجام‌خواهی نسبت به آرایی که در ماهیت صادر شده است بیشتر خواهد بود به نظر اصلاح آیین نامه مذکور در خصوص فرض سؤال به صواب نزدیکتر است./ق.ا
منبع: مشاهده

به کلینیک حقوقی وکیلان خوش آمدید!

خدمات حقوقی آنلاین، مشاوره تخصصی و تنظیم اسناد حقوقی