استعلام :
با توجه به ماده 483 قانون آیین دادرسی کیفری که بیان داشته است «هر گاه شاکی یا مدعی خصوصی در جرایم غیر قابل گنباشد و اجرای احکام هم از دستیابی به او مایوس شود و یا دستیابی به او غیر ممکن شود، آیا به منزله اعراض شاکی از شکایت خود است و عدم حضور او را می‌توان صرف نظر تلقی کرد یا این که شاکی حتما بایستی صرف‌نظر خود را به اجرای احکام اعلام کند؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
با توجه به عبارت «از شکایت خود صرف‌نظر کند» در ماده 483 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و مستنبط از مواد 490 و 494 همین قانون مبنی بر ضرورت اجرای رأی قطعی «مگر در مواردی که قانون مقرر نماید»، اعلام گذشت موضوع ماده 483 قانون یاد‌شده که در کاستن از آلام روحی و روانی شاکی نقش مؤثری دارد، موضوعیت داشته و صرف عدم پی‌گیری پرونده از سوی شاکی گذشت تلقی نمی‌شود و جهتی برای درخواست محکوم دایر بر تخفیف مجازات به استناد ماده 483 نیست
