استعلام :
نظر به این‌که برخی شعب دادگاه‌های حقوقی به‌رغم وجود صلاحیت دادگاه بر مبنای محل اقامت خوانده و یا محل وقوع عقد و اجرای تعهدات ناشی از قراردادها و یا حتی محل وقوع مال غیر منقول موضوع مواد 11 تا 16 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در مدنی مصوب 1379 و دیگر مواد مرتبط با صلاحیت دادگاه‌ها، صرفا به استناد نشانی خوانده مندرج در سامانه ثبت‌نام الکترونیک (ثنا) مبادرت به صدور قرار عدم صلاحیت می‌نمایند؛ در حالی‌که نشانی مذکور در این سامانه تنها برای سهولت در امر ابلاغ اوراق قضایی بوده و نافی مقررات امری راجع به صلاحیت دادگاه‌ها نیست؛ لذا خواهشند است اعلام نظر فرمایید که آیا صدور قرارهای عدم صلاحیت صرفاً بر اساس محل نشانی اعلامی در سامانه ثنا، مطابق مقررات آیین دادرسی مدنی و دارای وجاهت قانونی است؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
اولاً، وفق بند‌های اول و دوم ماده 51 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379، خواهان باید اقامتگاه (نشانی) خود و خوانده را در دادخواست قید کند و درج این نشانی‌ها در سامانه ثنا خواهان را بی‌نیاز از درج آن در دادخواست نخواهد کرد.
ثانیاً، صرف عدم انطباق نشانی خوانده مندرج در سامانه ثنا و نشانی اعلامی در دادخواست، موجب صدور قرار عدم صلاحیت نمی‌باشد؛ بلکه اگر خوانده به لحاظ عدم اقامت در محل اعلامی از سوی خواهان، نسبت به صلاحیت محلی دادگاه ایراد کند، دادگاه در احراز محل اقامت وی از جمله نشانی اعلامی در سامانه ثنا را نیز مد نظر قرار می‌دهد.
ثالثاً، در فرض سؤال که ظاهراً موضوع مشمول ماده 13 قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 است و خواهان با تجویز حاصل از ماده یاد‌شده در محلی غیر از اقامتگاه خوانده اقامه دعوا کرده است، بحث انطباق یا عدم انطباق نشانی مندرج در سامانه ثنا و محل اقامت واقعی خوانده در هر حال موضوعاً منتفی است و موجبی برای صدور قرار عدم صلاحیت وجود ندارد.
