درخصوص رسيدگي به پروندههاي قاچاق مواد خوراكي كه طبق بند ب ماده27 قانون مبارزه با قاچاق كالا و ارز مصوب 3/10/92 غير قابل مصرف انساني تشخيص و در حكم كالاي قاچاق ممنوع ميباشد ودر زمان رسيدگي نوعا فاقد ارزش خوراكي ميباشد ولي ارزيابي گمرك يا ضابطين برمبناي قابليت مصرف انساني آن كلا صورت گرفته است آيا در تعيين ميزان جزاي نقدي و صدور قرار تامين كيفري قيمت فعلي اين كالاها ملاك است يا قيمت كالا به فرض قابليت مصرف انساني؟
در تعیین قیمت کالاهای موضوع سؤال (کالای غیرقابل مصرف انسانی) باید ارزش کالا بر اساس ضوابط تعیین شده قانونی و از جمله بند ح ماده یک و مواد 47 و 62 و 66 قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز مصوب 3/10/1392 و نیز قانون امور گمرکی مصوب 22/8/1390 و آئین نامه اجرائی آن مصوب 6/12/1391 (حسب مورد) صورت پذیرد و لذا در مورد کالاهای فاسد، تقلبی، موعد گذشته و مضر، به سلامت مردم موضوع قسمت اخیر بند ب ماده 27 قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز مصوب 3/10/1392 با توجه به نظر مقنن در شمول مجازات قاچاق کالاهای ممنوع نسبت به این کالاها و در نتیجه جرم انگاری اعمال شده در ماده، ارزش کالاهای مذکور به لحاظ اینکه مرتکبین جرائم مزبور به منظور استفاده در مصارف انسانی اقدام به ارتکاب این جرائم نموده اند، بنابراین بدون توجه به عدم قابلیت مصرف انسانی آن ها، می بایست مورد قیمت گذاری واقع شوند، زیرا در غیر این صورت اعمال مجازات های مقرر قانونی (در ماده 22 قانون صدرالذکر) حسب مورد، منتفی یا بلااثر خواهد بود.