استعلام :
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
مستفاد از ماده234 قانون آئين دادرسي كيفري مصوب 1392 اين است كه تعّهد وثيقه گذار يا كفيل، قائم به شخص است و با فوت آنها موضوع تعّهد مزبور منتفي مي گردد. بنابراين و با توجه به ماده251 قانون فوق الذكر كه اعتبار قرارهاي تأمين و قابليت اعمال آنها را تا شروع به اجراي حبس و تبعيد يا اقامت اجباري و با اجراي كامل ساير مجازاتها و يا صدور قرارهاي منع و موقوفي و تعليق تعقيب ، تعليق اجراي مجازات و مختومه شدن پرونده به هر كيفيت مي داند و پس از آن قرارهاي تأمين لغو مي شود. با اين حال به موجب ماده507 قانون مارّالذكر، قاضي اجراي احكام مكلّف است ،در خصوص محكومٌ عليه كه در پرونده فاقد تأمين است، قرار تأمين متناسب صادر نمايد، و چون در مواردي كه به لحاظ فوت وثيقه گذار يا كفيل، قرار تأمين صادره منتفي است، بنابراين در صورت تحقّق شرايط مذكور، متهم يا محكومٌ عليه حسب مورد، مكلّف به معرفي كفيل و وثيقه گذار خواهد بود و لذا احكام مربوط به متهم در ماده234 قانون آئين دادرسي كيفري مصوب 1392 بالحاظ شرايط مذكور در ماده251 اين قانون به محكومٌ عليه نيز قابل تسري مي باشد
