استعلام :
وكيل زوجه كه مقيم شهر الف هستند دعواي طلاق موكل را با تمسك به ماده12 قانون حمايت خانواده مصوب1/12/1391 در شهر الف به طرفيت زوج مقيم كه مقيم شهر ب مي باشد، طرح مينمايد. خوانده (زوج) با اعلام اينكه اقامتگاه خواهان در شهر ج است، به صلاحيت محلي دادگاه ايراد نموده وخواستار ارسال پرونده به دادگاه محل اقامت خود مي باشد. خواهان با تائيد اقامتگاهش در شهر ج و غيرواقعي بودن آدرس اعلامي توسط وكيل، ارسال پرونده را به شهر ج درخواست ميكند. قرار عدم صلاحيت دادگاه به شايستگي كدام شهر خواهد بود و اقدام وكيل به كيفيت مطروح تخلف ميباشد يا خير؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
قانونگذار در ماده12 قانون حمايت خانواده مصوب91 به زوجه اختيار داده است كه در محلّ سكونت خود اقامه دعوي كند، مگر آنكه خواسته مطالبه مهريه غير منقول باشد. بنابراين بر اساس اين ماده، دادگاه محل سكونت زوجه در صورتي صالح به رسيدگي است كه خواهان در آنجا طرح دعوي نموده باشد. در حالي كه در فرض سؤال، در محل ديگري طرح دعوي شده است و لذا صدور قرار عدم صلاحيت به شايستگي دادگاه محل سكونت زوجه فاقد توجيه قانوني است و درخواست خواهان نيز در اين مورد تأثيري ندارد و در نتيجه با توجه به اصل صلاحيت محل اقامت خوانده، اين دادگاه صالح به رسيدگي است. بديهي است كه خواهان ميتواند دعواي خود را مسترد و به استناد اختيار مقرر در ماده12 قانون ياد شده در محل اقامت خود اقامه دعوا نمايد و اگر وكيل اشتباهاً دعوا را در محل اقامت خود طرح كرده باشد، نميتواند مرتكب تخلف شده باشد و در هر حال تشخيص مصداق با مرجع رسيدگي كننده است.
