اولاً- با توجه به انتهای سطر سوم ماده 38 قانون حمایت خانواده 1391: «... مگر اینکه زن رضایت به ثبت داشته باشد...» و سایر الفاظ و قرائن موجود در این ماده ، مشخص می گردد که اگر زن بخواهد، می تواند در ایام عدّه در طلاق رجعی، در محلی غیر از منزل مشترک به سر برد.
ثانیاً- با عنایت به مسأله 12 از باب مربوط به «عدّه ها» (القول فی العدد) در فصل مربوط به طلاق در جلد سوم تحریرالوسیله امام خمینی(ره) ]صفحه 617[، صدور گواهی اسکان زوجه مطلقه رجعیه در منزل مشترک، به معنای عدم جواز اخراج مشارالیها از خانه مشترک است و این هم ناظر به مواردی است که قبلاً هر دو نفر در منزل مشترک بوده و یا زوجه، حاضر به اقامت در منزل مشترک باشد؛ والاّ در مواردی مانند عدم تمایل زوجه به حضور در منزل مشترک در ایام عده رجعیه ]که در ماده قانونی صدرالذکر نیز به آن اشاره گردید[ یا مواقعی که زوجه مفقود شده باشد (دادگاه در رأی خود بر این موضوع صحّه گذارده باشد)، جهت ثبت طلاق رجعی، نیازی به وجود گواهی اسکان زوجه مطلقه رجعیه در منزل مشترک نیست.