مطابق ماده 1107 (اصلاحي 19/8/1381) قانون مدني؛ نفقه عبارت است از" همه نيازهاي متعارف و متناسب با وضعيت زن، از قبيل مسكن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزينههاي درماني و بهداشتي و خادم در صورت عادت يا احتياج به واسطه نقصان يا مرض"؛ بنابراين، شوهري كه با داشتن استطاعت مالي و تمكين زن (با لحاظ تبصره ماده 53 قانون حمايت خانواده مصوب 1391) نيازهاي متعارف و متناسب با وضعيت زن را فراهم نكند، به عنوان مرتكب بزه ترك انفاق، قابل پيگرد است. بنابراين اقدام شوهر به پرداخت ماهيانه مبلغ پنجاه هزار تومان در هر ماه، اگر جوابگوي امور فوق به طور متعارف نباشد، رافع مسئوليت كيفري وي نيست و دادگاه در موارد ترديد ميتواند از نظر كارشناس امور نفقه استفاده نمايد