استعلام :
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
1و2-اصطلاح "ارائه خدمات حقوقی" به کار رفته در استعلام، کلی است و مصادیق متعددی میتواند داشته باشد که به دو مصداق آن در استعلام اشاره شده است. راجع به عریضهنویسی، اگر به معنای صرف نگارش عرض حال اشخاص باشد(تقریرنویسی) و این شخص خود را وکیل یا مشاور حقوقی معرفی نکند و بیش از نگارش عرض حال، مداخله دیگری ننماید، به نظر میرسد عمل وی از شمول ماده 55 قانون وکالت خارج است، اما راجع به مشاوره حقوقی با عنایت به ماده 55 قانون وکالت مصوب 25/11/1315 با اصلاحات و الحاقات بعدی، که"هرگونه تظاهر و مداخله در عمل وکالت" را ممنوع دانسته است و اختیارنمودن عناوین تدلیس از قبیل مشاور حقوق را به صراحت مشمول این ماده و مستوجب مجازات دانسته است و با عنایت به اینکه عمل وکالت علاوه بر وکالت دعاوی در مراجع قضائی، شامل مشاوره حقوقی نیز میشود و از همین رو مقنن در ماده 187 قانون برنامه سوم توسعه مصوب 17/1/1379 با اصلاحات بعدی، تأیید صلاحیت فارغالتحصیلان رشته حقوق جهت صدور مجوز تأسیس مؤسسات مشاوره حقوقی برای آنان را به قوه قضائیه محول نموده است و در جایجای آییننامه اجرائی ماده187 یادشده مصوب 13/6/1381 (با اصلاحات و الحاقات بعدی) ریاست محترم قوه قضائیه سخن از مشاوران حقوقی است و از جمله در ماده 5 آن شرایط متقاضیان اخذ مجوز تأسیس مؤسسه مشاور حقوقی بیان شده است، بنابراین با توجه به قوانین و مقررات یادشده و سایر مقررات مربوط به نظر میرسد از دیدگاه مقنن "مشاور حقوقی" عنوانی است مانند "وکیل دعاوی" که باید صلاحیت آنان توسط مراجع ذیربط تأیید شده باشد و چون محدوده اهلیت اشخاص حقوقی در حدود موضوع آنها میباشد، تأسیس مؤسسهای که موضوع آن "مشاوره حقوقی" است تنها از سوی اشخاصی ممکن است که از سوی کانون وکلای دادگستری یا مرکز امور مشاوران قوه قضائیه واجد شرایط لازم شناخته شده باشند و چون تشخیص این شرایط برابر قانون بر عهده مراجع مزبور است، اداره ثبت شرکتها مرجع تشخیص صلاحیت آنان نمیباشد و به همین علت ثبت هر گونه مؤسسه با موضوع مشاوره حقوقی به نام اشخاص فاقد پروانه وکالت یا مشاوره حقوقی از سوی مراجع ذیصلاح یادشده، فاقد وجاهت قانونی است؛ ضمن آن که نظارت بر فعالیت این اشخاص در چارچوب مقررات مربوط به وکلا و مشاوران حقوقی و تعیین تعرفه حقالمشاوره آنان نیز باید براساس آییننامه تعرفه حقالوکاله، حقالمشاوره و هزینه سفر وکلای دادگستری وکلای موضوع ماده 187 قانون برنامه سوم توسعه جمهوری اسلامی ایران مصوب 27/4/1385 ریاست محترم قوه قضائیه انجام شود.
3- این که معرفی وکیل به موکل از سوی مؤسساتی که به وسیله اشخاص فاقد پروانه وکالت تأسیس شده است، واجد وصف کیفری است یا نه، با توجه به شرایط و اوضاع و احوال و نحوه یافتن موکل و معرفی وکیل و مذاکراتی که فیمابین ایشان به عمل آمده است، امری مصداقی است و تشخیص آن بر عهده مرجع قضائی رسیدگیکننده است.
4-با توجه به ماده 10 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب 25/3/1392 و ماده 10 قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 1379 و لحاظ اصول 159 و 173 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اصلاحی 1368 رسیدگی به دعوای ابطال پروانه یا مجوز صادره از سوی مراجع دولتی در صلاحیت دیوان عدالت اداری و در خصوص اشخاص غیردولتی(نظیر اتحادیههای صنفی) در صلاحیت دادگاههای عمومی حقوقی دادگستری است.
