استعلام :
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
1-در فرضی که دادگاه تجدیدنظر در مقام رسیدگی به اعتراض نسبت به حکم برائت صادره از شعبه ب، وارد رسیدگی می شود مجوزی قانونی برای اظهار نظر و رسیدگی در خصوص صحت و سقم دادنامه های صادره از سایر شعب که موجبات رسیدگی شعبه دوم را فراهم آورده است را ندارد و در محدوده ی رأی معترض عنه حق رسیدگی دارد و شعبه (ب) نیز اساساً حق ارزیابی صحت و سقم دادنامه صادره از شعبه الف را نداشته است تا دادگاه تجدیدنظر در خصوص عدم ارزیابی یادشده اقدامی را انجام و یا تصمیمی را اتخاذ کند. به عبارت دیگر چون شعب الف و ب همعرض بوده اند با فرض آن که شعبه الف به اشتباه قرار منع تعقیب را نقض و قرار جلب به دادرسی صادر کرده باشد شعبه ب در مقام رسیدگی به پرونده در راستای قرار جلب به دادرسی باید وارد ماهیت شود و نمی تواند با استناد به این که اقدام شعبه الف در نقض قرار منع تعقیب که خارج از موعد به آن اعتراض شده، قرار جلب به دادرسی را مخدوش قلمداد نماید و به تبع آن دادگاه تجدیدنظر نیز در این خصوص نمی تواند ایرادی به شعبه (ب) متوجه سازد.
2-شقوق مختلف مطرح شده در پرسش دوم با توجه به پاسخ بند یک منتفی است و دادگاه تجدیدنظر با توجه به ادله موجود در پرونده باید در خصوص ماهیت جرم انتسابی اتخاذ تصمیم نماید. اضافه می گردد جریان اصل صحت عمل دادگاه در خصوص نقض قرار منع تعقیب و صدور قرار جلب به دادرسی ایجاب می نماید که اقدام دادگاه الف در این خصوص علی رغم خارج از موعد بودن اعتراض، حمل بر آن گردد که دادگاه در زمان رسیدگی به اعتراض از خارج موعد بودن آن مطلع بوده و به آن توجه داشته ولی عذر شکات را در این خصوص موجه تلقی کرده است هر چند که این امر در پرونده منعکس نکرده و از این حیث مرتکب تخلف شده است.
