1- اجراي مجازات اشد بعدي طبق قسمت اخير فراز اول ماده 134 قانون مجازات اسلامي 1392 درصورتي است كه مجازات اشد به يكي از علل قانوني "تقليل" يا "تبديل" و يا "غيرقابل اجراء" شود و چون در تعليق اجراي مجازات ،مجازات، تقليل يا تبديل نميشود و از طرفي منظور از عبارت "غير قابل اجراء"در ماده مذكور اين است كه مجازات اشد قانوناً امكان اجراء را از دست بدهد، مثلاً مشمول مرور زمان گردد، درحالي كه در تعليق اجراي مجازات با توجه به مواد 50 و54 قانون موصوف، امكان لغو قرار تعليق اجراي مجازات وجود دارد كه درصورت لغو قرار، مجازات معلق شده اجراء ميشود، در نتيجه در تعليق اجراي مجازات، اجراي مجازات اشد بعدي منتفي است.
2- در فرض سؤال، اعمال مقررات ماده 442 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 با توجه به اسقاط حق تجدیدنظرخواهی محکوم در جرم نگهداری مواد مخدر، در حقیقت امتیاز مکتسبه تلقی میگردد که باید در اجرای مقررات ماده 510 قانون مذکور نیز لحاظ گردد؛ یعنی دادگاه ذیصلاح پس از نقض احکام صادره، در خصوص نگهداری مواد مخدر پس از تعیین مجازات این جرم بر اساس مقررات تعدد ماده 134 قانون مجازات اسلامی 1392 تا یک چهارم این مجازات را به استناد ماده 442 قانون صدرالذکر کسر مینماید.
3- با توجه به اينكه در ماده 510 قانون آيين دادرسي كيفري مصوب 1392، به قطعيت يا قابليت تجديدنظرخواهي و فرجام نسبت به حكم واحد صادره در اجراي ماده مزبور تصريح به عمل نيامده است، بنابراين در خصوص مورد مذكور بايد به قواعد عام حاكم بر تجديدنظرخواهي يا قابليت فرجام نسبت به آراي دادگاهها رجوع گردد و لذا با لحاظ مواد 427، 428 و 443 قانون فوقالذكر، آراي دادگاههاي كيفري قابل تجديدنظر و فرجام و آراي صادره از سوي دادگاه تجديدنظر (در خصوص موضوع ماده 510 قانون صدرالذكر)، قطعي است.