اکثریت: با عنایت به بند 2 ماده 10 لایحه قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری و اطلاق صدر این ماده که مقرر میدارد « به اشخاص زیر اجازه وکالت داده نمیشود»، به نظر میرسد قضات اجازه وکالت به طور مطلق اعم از دائم یا موقت(اتفاقی) را ندارند و اصولاً اخذ جواز وکالت اتفاقی برابر آییننامه مربوط و انجام وکالت در اوقات اداری توسط قاضی به نظر با انجام وظایف و شأن قضایی قابل جمع نمیباشد و چون وکالت اتفاقی اصولاً امری استثنائی است، در مقام تردید باید به قدر متیقن اکتفاء شود.
اقلیت: ممنوعیت وکالت برای قضات به موجب بند 2 ماده 105 لایحه قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری ناظر به اعطای پروانه وکالت دائم است و با توجه به اطلاق ماده 2 قانون وکالت، منصرف از وکالت اتفاقی است. بنابراین وکالت اتفاقی توسط قضات فاقد منع قانونی است.