1- مرور زمان اجراي حكم در جرايم تعزيري موضوع ماده 107 قانون مجازات اسلامي 1392 به شرح مقرر در بندهاي ذيل ماده مذكور، ناظر به "درجه جرايم ارتكابي" است كه بر اساس "مجازات قانوني جرم"، مشخص ميگردد؛ لذا ملاك احتساب مرور زمان مذكور، همان مجازات قانوني جرم است و چنانچه با اعمال كيفيات مخففه يا مشدده، ميزان مجازات مقرر در حكم كاهش يا افزايش يابد، تأثيري در مدت مرور زمان اجراي حكم ندارد. احکام غیابی، مشمول مرور زمان موضوع ماده 107 قانون مجازات اسلامی نیستند؛ زیرا مرور زمان موضوع این ماده، خاصّ احکام قطعی است. ولی با توجه به ماده 105 قانون مذکور که مرور زمان تا صدور حکم قطعی جاری است، به ناچار در مورد احکام غیابی، مواعد مذکور در بندهای ماده 105 باید منقضی شود تا شرایط آن، تحقق پذیرد و موضوع (حکم غیابی) مشمول مرور زمان ماده 105 قانون مذکور شود.
2- در صورت عدم مراجعت محکومعلیه پس از اتمام مرخصی به زندان، بدون عذر موجه، چون بر اثر رفتار عمدی وی، اجرای مجازات قطع میگردد، مطابق قسمت آخر ماده 108 قانون مجازات اسلامی 1392، در این صورت مرور زمان اعمال نمیشود.