الف- افرادی که دچار مرگ مغزی می‌گردند، مطابق ماده واحده قانون «پیوند اعضای بیماران فوت شده یا بیمارانی که مرگ مغزی آنان مسلّم است» مصوب 1379 و آیین‌نامه اجرایی آن، «متوفی» محسوب می‌گردند. بنابراین، تعیین قیم برای این دسته از افراد، سالبه به انتفای موضوع است.
ب- نظر اکثریت: در خصوص دیگر به ضایعات مغزی (به جز مرگ مغزی) که توأم با حالت کما است، با عنایت به هدف مقنن از وضع ماده 104 قانون امور حسبی که تحت حمایت قرار دادن افراد ناتوان و بیمار است که وقفه‌ای در اداره امور آنان ایجاد نشود و از آنجا‌‌که فرد در حالت کما نمی‌تواند شخصاً از دادگاه تقاضای تعیین امین نماید، لذا تعیین امین توسط دادگاه با درخواست بستگان نزدیک فرد مذکور از جمله همسر یا اولاد فاقد اشکال قانونی است و به هر حال، از موارد تعیین قیم نیست. پاسخ پرسش‌های بعدی تابع احکام فرد زنده ناتوان است.
ب- نظر اقلیت: در فرضی که دادگاه احراز کند کما و بی‌هوشی نتیجه آسیب‌دیدگی یا از بین رفتن قشر مغز می‌باشد، به دلیل زوال عقل و تحقق مرگ باید قیم نصب کند و پاسخ پرسش‌های بعدی تابع احکام فرد محجور است.