منظور از قسمت اخیر ماده 287 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 (از عبارت «در صورت ضرورت» به بعد) این است که مقام قضایی حتیالمقدور از صدور قرار تأمین در خصوص افراد متهم بالغ زیر 18 سال تمام خودداری نماید و چنانچه با توجه به محتویات پرونده و دلایل موجود، اقتضای صدور قرار تأمین از نوع کفالت یا وثیقه باشد، این قرارها را تنها نسبت به متهمان بالای 15 سال اخذ و در صورت عجز از معرفی کفیل یا وثیقه و یا در مورد جرایم پیشبینی شده در ماده 237 قانون فوقالذکر، به ترتیب مقرر در قسمت اخیر ماده یادشده رفتار نماید و به هر صورت عبارات مورد نظر به معنای تشدید قرار تأمین یا صدور دو قرار تأمین نمیباشد.