اولا بر اساس ماده 189 قانون مجازات اسلامی 1392، شهادت بر شهادت به عنوان یک حکم استثنایی فقط در خصوص حقالناس یعنی در جرایم مستوجب قصاص و دیه و ضمان مالی پذیرفته شده است. لذا در اعمال آن باید به قدر متیقن اکتفا کرد. ثانیا فرض اعمال ماده 188 قانون یادشده در جایی است که استماع شهادت شاهد اصلی توسط قاضی، متعذر گردد و مقصود از بیماری در ماده 188 یادشده ابتلا به بیماری است که فرد قادر به ادای شهادت نباشد. بنابراین در فرضی که شاهد اصلی به عللی از قبیل بیماری یا کهولت سن فقط قادر به حضور در دادگاه نیست اما توان ادای شهادت دارد، مقررات مواد 216 و 321 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 اعمال میگردد و فرض اجرای ماده 188 قانون مجازات اسلامی 1392 در اینگونه موارد سالبه به انتفاء موضوع است.