1- قانونگذار در مواردیکه نظر به انحصار حکم به جرایم تعزیری داشته است به این امر تصریح کرده است و از جمله ماده 106 قانون مجازات اسلامی 1392 میباشد که مرور زمان اعلام شکایت را صرفا در جرایم تعزیری قابل گذشت مجری دانسته است. بنابراین با توجه به اطلاق عبارت «جرایم قابل گذشت» در ماده 79 قانون آیین دادرسی کیفری 1392، حکم این ماده شامل حد قذف و دیه که صرفا جنبه حقالناسی دارد میشود و صدور قرار ترک تعقیب با درخواست شاکی در این جرایم فاقد منع قانونی است.
2- از آنجا که صرف ایجاد مزاحمت و قدرتنمایی با چاقو درصورت کفایت ادله، قرائن و امارات طبق صراحت ماده 237 قانون آئین دادرسی کیفری 1392، از موارد جواز صدور قرار بازداشت موقت است، به طریق اولی، چنانچه ارتکاب جرایم مذکور منجر به ایراد جرح نیز گردد، میتواند موجب صدور قرار بازداشت موقت باشد. اما صرف ایراد جرح عمدی با چاقو بدون اینکه از موارد مذکور در بندهای این ماده باشد مشمول مقررات ماده مزبور نمیگردد.