فصل نوزدهم قانون مدنی

ماده 807: اگر كسي مالي را بعنوان صدقه بديگري بدهد حق رجوع ندارد.

ماده 806: هر گاه داين طلب خود را بمديون ببخشد حق رجوع ندارد.

ماده 805: بعد از فوت واهب يا مُتّهب رجوع ممكن نيست.

ماده 804: در صورت رجوع واهب نِماآت عين موهوبه اگر متّصل باشد مال واهب و اگر منفصل باشد مال مُتّهب خواهد بود.

ماده 803: بعد از قبض نيز واهب ميتواند بابقاء عين موهوبه از هبه رجوع كند مگر در موارد ذيل:
1) در صورتيكه مُتّهب پدر يا مادر يا اولاد واهب باشد.
2) در صورتيكه هبه معوض بوده و عِوَض هم داده شده باشد.
3) در صورتيكه عين موهوبه از ملكيت مُتّهب خارج شده يا متعلق حق غير واقع شود خواه قهراً مثل اينكه [متهب به واسطه فلس محجور شود خواه اختيارا مثل اينكه] عين موهوبه برهن داده شود.
4) در صورتيكه در عين موهوبه تغييري حاصل شود.

ماده 802: اگر قبل از قبض واهب يا متهب فوت كند هبه باطل ميشود.

ماده 801: هبه ممكن است معوض باشد و بنابراين واهب ميتواند شرط كند كه متهب مالي را باو هبه كند يا عمل مشروعي را مجاناً بجا آورد.

ماده 800: در صورتيكه عين موهوبه در يد مُتّهب باشد محتاج بقبض نيست.

ماده 799: در هبه بصغير يا مجنون يا سفيه قبض وليّ معتبر است.

ماده 798: هبه واقع نميشود مگر با قبول و قبض مُتّهب اعم از اينكه مباشر قبض خود مُتّهب باشد يا وكيل او و قبض بدون اِذن واهب اثري‌ ندارد.

ماده 797: واهب بايد مالك مالي باشد كه هبه مي‌كند.

ماده 796: واهب بايد براي معامله و تصرف در مال خود اهليّت داشته باشد.

ماده 795: هبه عقدي است كه بموجب آن يكنفر مالي را مجاناً بكس ديگري تمليك ميكند، تمليك‌كننده واهب، طرف ديگر را مُتّهب، مالي را‌ كه مورد هبه است عين موهوبه ميگويند.