منظور از عبارت «سهو قلم» در ماده 381 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 و اصلاحات و الحاقات بعدی که طی آن، دادگاه صادرکننده رأی با رعایت شرایط مذکور در ماده، مجاز به تصحیح رأی خود می باشد، هرگونه اشتباه در تنظیم و نوشتن رأی است به نحوی که تصحیح آن موجب تغییر رأی یا ورود دادگاه در ماهیت نباشد؛ بنابراین، کم یا زیاد شدن کلمه ای نظیر از قلم افتادن نام یکی از اصحاب دعوا تنها مصداقی از سهو قلم است و مواردی دیگر مثل اشتباه نوشتن نام یکی از اصحاب دعوا یا جا‌به‌جا نوشتن نام خواهان و خوانده و امثال آن، از مصادیق سهو قلم است