اولاً- هر چند قانونگذار به موجب تبصره ذیل بند و ماده 1 قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران مصوب 14/12/1391، رزمندگان موضوع بند و ماده 1 پیش گفته را از تسهیلات قانون مذکور که شامل ایثارگران می باشد، مستثنی دانسته است، لکن با توجه به تعریف ایثارگر در بند الف ماده 1 قانون مرقوم مبنی بر اینکه «ایثارگر در این قانون به کسی اطلاق می گردد که برای استقرار و حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی و دفاع از کیان نظام جمهوری اسلامی ایران و استقلال و تمامیت ارضی کشور، مقابله با تهدیدات و تجاوزات دشمنان داخلی و خارجی انجام وظیفه نموده و شهید، مفقودالاثر، جانباز، اسیر، آزاده و رزمنده شناخته شود»، بنابراین، مقنن در بند الف ماده قانونی یاد شده رزمندگان را از مصادیق ایثارگران دانسته است؛ لذا در ما نحن فیه، تبصره 1 ماده واحده قانون ممنوعیت بکارگیری بازنشستگان مصوب 20/2/95 به رزمندگان نیز تسری دارد.
ثانیاً- با توجه به تعریف رزمنده در بند و ماده 1 قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران مشعر بر اینکه «رزمنده به کسی اطلاق می شود که در راه تکوین، دفاع و حفظ ارزش‌‌ها و کیان جمهوری اسلامی ایران، استقلال و تمامیت ارضی کشور، مقابله با تهدیدات و تجاوزات دشمن و عوامل ضد انقلاب و اشرار، با تأیید مراجع ذی صلاح به طور فعال حضور یافته باشد» و با التفات به تبصره ذیل بند الف ماده 1 قانون موصوف مبنی بر اینکه احراز مصادیق ایثارگری و تشخیص از کارافتادگی مشمولان این قانون در چارچوب قوانین نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران بر اساس آئین نامه‌ای خواهد بود که توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با همکاری بنیاد و ستاد کل نیروهای مسلح، تهیه و به تصویب هیئت وزیران می رسد و هیئت وزیران در اجرای تبصره بند الف ماده 1 قانون جامع خدمات رسانی به
17/7/95
1677/95/7
شماره پرونده:914-58-95 ع
ایثارگران مصوب 1391 آئین نامه تعیین و احراز مصادیق عملی شهید، در حکم شهید و سایر مصادیق ایثارگری (مفقودالاثر، جانباز، آزاده،اسیر) را در تاریخ 24/2/93 به تصویب رساند و احراز مصادیق ایثارگری به موجب آئین نامه مذکور صورت می گیرد، بنابراین، تعریف مصادیق ایثارگر در آئین نامه مزبور، ناظر به قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران می باشد و ارتباطی به سایر قوانین و مقررات مربوط به ایثارگران ندارد