طبق ماده 25 قانون مجازات اسلامی 1392 صرفاً «محکومیت قطعی کیفری» در جرایم عمدی به مجازات‌های مندرج در بندهای ذیل این ماده موجد محکومیت تبعی است و محکوم علیه را در مدت‌های مقرر در این ماده از حقوق اجتماعی به عنوان مجازات تبعی محروم می‌کند و منظور از «محکومیت قطعی کیفری» همان مجازات مندرج در حکم است نه مجازات قانونی جرم، بنابراین چنانچه دادگاه در جرایم عمدی، در مقام صدور حکم، با اعمال کیفیات مخففه و به استناد بند الف ماده 37 قانون مذکور مرتکب را به مجازات حبسی که میزان آن تا سه درجه کمتر از میزان مجازات حبس مقرر در قانون است، محکوم نماید، میزان مجازات حبس مندرج در دادنامه ملاک تشخیص «مجازات تبعی» این محکومیت است که با درجه بندی این مجازات بر اساس ماده 19 قانون مذکور و نصاب‌های مذکور در بندهای ب و پ ماده 25 قانون صدر‌الذکر، اگر حبس درجه 5 یا بالاتر باشد دارای محکومیت تبعی موضوع بندهای مذکور (حسب مورد) است و الاّ اگر «مجازات حبس مندرج در حکم»حبس درجه 6 یا 7 یا 8 باشد، این محکومیت قطعی کیفری فاقد مجازات تبعی است.