تاریخ نظریه : 1396/04/20 | شماره نظریه : 880/96/7

---

استعلام :
الف- نظر به اینکه وفق تبصره‌ی ماده‌ی513 قانون آئین دادرسی کیفری در صورتی که محل اقامت محکوم به حبس خارج از حوزه‌ی قضایی دادگاه صادرکننده‌ی حکم باشد نامبرده می‌بایست برای تحمل ادامه حبس به زندان محل ا...

الف- نظر به اینکه وفق تبصره‌ی ماده‌ی513 قانون آئین دادرسی کیفری در صورتی که محل اقامت محکوم به حبس خارج از حوزه‌ی قضایی دادگاه صادرکننده‌ی حکم باشد نامبرده می‌بایست برای تحمل ادامه حبس به زندان محل اقامت خود منتقل شود و از آنجایی که برخی از حوزه‌های قضایی فاقد زندان می‌باشند لیکن حتی در پرونده‌های خود نیز زندانیان را به زندان در حوزه قضایی دیگری که قاعدتاً نزدیکترین نیز می‌باشد رأساً معرفی می‌نمایند به سخن دیگر برخی زندان‌ها از چند حوزه‌ی قضایی مستقیماً زندانی پذیرش می‌کنند و سال اینجاست که چنانچه محکوم به حبسی که اقامتگاه وی در یکی از حوزه هایی باشد که فاقد زندان هستند و از طرفی حکم حبس محکوم از سوی حوزه‌ی قضایی دادگاه دیگری غیر از حوزه‌ی محل اقامت وی و بعضا از استان‌های دور دیگر صادر شده باشد آیا دادسرای حوزه قضایی دادگاه صادرکننده‌ی حکم باید وفق مقررات نیابتی جهت اجرای حکم به حوزه‌ی قضایی محل اقامتگاه محکوم که فاقد زندان است تنظیم و تقاضای اجرای حکم کند یا اینکه نیابت برای اجرای حکم می‌بایست به نزدیکترین حوزه ی قضایی دارای زندان به حوزه‌ی قضایی محل اقامتگاه محکوم تنظیم و تقاضای اجرا شود زیرا که اعزام و معرفی زندان از سوی حوزه‌ی قضایی فاقد زندان در خصوص پرونده‌های خود به جهت اجبار بوده و به نحوی استثناء می‌باشد و امکان کسری آن به سوال مذکور نیست؟ ب-با عنایت به اینکه وفق ماده‌ی219 قانون آئین دادرسی کیفری در قرارهای تامین صادره مبلغ وجه التزام، وجه الکفاله وثیقه نباید در هر حال از خسارت وارده به بزه دید کمتر باشد آیا این موضوع منحصر به جرایمی است که 1-مطابق قانون از جمله مجازات آنها رد مال می باشد مثل کلاهبرداری و سرقت و 2-بزه دیده دعوا و دادخواست حقوقی نیز تواماً مطرح نموده باشد و یا اینکه نظر به اطلاق مقید در ماده مرقوم تسری به تمامی جرایم حتی جرایم که هیچ کدام از شروط فوق را نداشته باشند مثل صدور چک بلامحل و خیانت در امانت دارد.