1- مستفاد از مواد 226، 240 و 247 قانون آیین دادرسی کیفری 1392 قرار نظارت قضایی صادره از سوی بازپرس و دادیار با لحاظ ماده 92 این قانون نیاز به موافقت دادستان ندارد و کیفیت اطلاع دادستان از صدور قرار یادشده نیز تابع نظارت عام دادستان در امر تحقیقات مقدماتی مذکور در مواد قانونی فوقالذکر و به ویژه مواد 73 و 74 این قانون است.
2- با عنایت به اصل 22 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و مواد 4 و 114 قانون آیین دادرسی کیفری 1392، منظور از بند پ ماده 247 قانون یادشده، منع متهم از فعالیتهای مرتبط با جرم ارتکابی است و نه تعلیق یا انفصال کارمند یا فرد حقیقی از شغل خود و یا آماده به خدمت نمودن کارمند. بنابراین، به منظور اجرای قرار نظارت قضایی نسبت به کارمند دولت، باید شرایط کار متهم را به نحوی تغییر داد که در فعالیتهای مرتبط با جرم ادامه خدمت ندهد و ممنوعیت از فعالیت شغلی شخص حقوقی در حد امکان باید به فعالیتهایی محدود شود که جرم ارتکابی مرتبط با آن نوع از فعالیت است. از اینرو صدور دستور پلمپ واحد صنفی صحیح نمیباشد و چنانچه متهم دارای جواز کار باشد، به طور موقت مجوز مذکور با اعلام قاضی و از طریق مرجع مربوط اخذ میگردد.