1-حکم موضوع تبصره 2 ماده 119 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 که استماع اقرار متهم یا شهادت شاهد توسط قاضی صادرکننده رأی را در مواردی که این ادله مستند رأی دادگاه است الزامی دانسته، مربوط به دادگاه بدوی است و دادگاه تجدید نظر تنها در صورتی مکلف به استماع گواهی شهود است که احراز نماید شهادت شهود در مرحله بدوی به نحو صحیح و قانونی استماع نشده است. عبارت «کسب اطلاع از شهود و مطلعان در صورت لزوم» مندرج در بند «پ» ماده 451 قانون پیش‌گفته نیز مؤید آن است که دادگاه تجدید نظر در صورت تشخیص ضرورت و در موارد لزوم گواهی شهود را استماع می‌نماید.
2- چنانچه محکوم که در دادگاه بدوی اقرار به جرم نموده است، در مرحله تجدید نظر منکر ارتکاب بزه شود و یا شهودی که در مرحله رسیدگی بدوی علیه متهم گواهی داده‌اند، در مرحله تجدید نظر حضور نیابند، لزوماً از موارد صدور حکم برائت متهم نمی‌باشد، بلکه دادگاه تجدید‌نظر با لحاظ قواعد مربوط به تحصیل دلیل و اعتبار‌بخشی به ادله و از جمله مواد ذیل بخش پنجم از کتاب اول (کلیات) قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 بررسی و اتخاذ تصمیم می‌نماید./