1- مستفاد از تبصره 2 ماده 122 و ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری 1386 در صورتیکه کارمند دولت (کارمند دانشگاه دولتی) که مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری است، به موجب رأی مرجع قضایی ذیربط، استحقاق دریافت حقوق و مزایای ایامی که اشتغال به کار نداشته است (ایام غیبت موجه) را داشته باشد، کلیه حقوق و مزایای قانونی وی قابل پرداخت است؛ به استثنای مواردی که به کارمند به اقتضای شرایط انجام کار به صورت مستمر پرداخت میگردد؛ مانند فوقالعادهها اضافهکاری، مأموریت، ایاب و ذهاب، تغذیه، عیدی و پاداش، حق حضور در جلسات کمیتهها و شوراها که این موارد جزو حقوق مکتسبه کارمند غایب نبوده و قابل پرداخت نمیباشد.
2- مستفاد از مواد 107 و تبصرههای 1 و 2 ماده 122 قانون مدیریت خدمات کشوری 1386 و ماده 20 قانون رسیدگی به تخلفات اداری مصوب 1372 و تبصره 3 ماده 23 آییننامه اجرایی قانون گزینش کشورمصوب 1375، در مواردی که کارمند استحقاق دریافت حقوق و مزایا را دارد، بر اساس آخرین حقوق و مزایای مربوط به زمان خدمت وی، پرداخت میشود؛ بنابراین در فرض سؤال که حکم به پرداخت حقوق و مزایای مستمر معوقه به کارمند صادر شده است، حقوق مزبور بر اساس حقوق و مزایای آخرین پست سازمانی وی قابل پرداخت خواهد بود، به عبارت دیگر به کارمند یاد شده در دوران عدم اشتغال نیز همانند دیگرکارکنان در وضعیت مشابه به مانند آخرین پست سازمانی پرداخت خواهد شد.