الف- مستفاد از بندهای «الف» و «ب» ماده 115 «قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1382 و اطلاق عبارت «مرجع قضایی» در تبصره این ماده، حکم موضوع این تبصره شامل کلیه مراجع قضایی کیفری اعم از دادگاه‌های نظامی و عمومی و انقلاب است.
ب- مستفاد از مواد 2 و 3 «قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1382، و صراحت تبصره 4 ماده 115 قانون موصوف این است که؛ «اختیار پیشنهاد حبس با خدمت» موضوع ماده مذکور مختص فرمانده نیروی انتظامی بوده و قابل تعمیم به سایر «فرماندهان» نیروهای مسلح نمی‌باشد.
پ- با توجه به تصریح تبصره 4 ماده 115 «قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران» به «فرمانده نیروی انتظامی»، این اختیار مختص فرمانده نیروی مذکور یا قائم مقام قانونی وی می‌باشد.
ت- مقررات مندرج در تبصره 4 ماده 115 «قانون استخدام نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1382» با توجه به صراحت مقرر در این ماده، صرفا در خصوص متهمانی که «حداکثر تا دو سال حبس» محکوم شده‌اند قابل اعمال است. لذا در فرضی که محکومیت متهم بیش از دو سال حبس است؛ اعم از این که قسمتی از این محکومیت معلق شده باشد یا خیر، قابل اعمال نیست.
ث- با توجه به این که موضوع تبصره 4 ماده 115 قانون پیش‌گفته، محکومیت به حبس است که نحوه اجرای آن «حبس با خدمت» می‌باشد، لذا منعی برای اعمال مقررات آزادی مشروط یا عفو و وجود ندارد.