کمیسیونهایی که به دعاوی رسیدگی میکنند و تصمیمشان در قالب رأی میباشد، قاعده فراغ دادرس بر آنها حاکم میباشد و صرفاً در قالب مقررات آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور مدنی میتوانند تصمیمات خود را اصلاح نمایند؛ مانند کمیسیون ماده 100 قانون شهرداری؛ لکن کمیسیونهایی که مرجع رسیدگی به دعاوی و صدور رأی نمیباشند، بلکه وظایفی را قانونگذار بر عهده آنها گذاشته باید بر اساس قوانین و مقررات و در حدود وظایفشان اتخاذ تصمیم نمایند و چنانچه تصمیم بعدی آنها در حدود وظایفشان باشد، به معنای تغییر تصمیم قبلی نیست؛ بلکه تصمیم جدید محسوب میشود و قابل اعتراض در مرجع قضایی ذیصلاح است. کمیسیون ماده 5 شهرسازی و معماری مرجع صدور رأی (به معنای خاص) نیست، بلکه مقنن به موجب قانون تأسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران اختیاراتی را در خصوص تغییر کاربریها و تراکم طرح تفصیلی بر عهده کمیسیون مذکورگذاشته و تصمیمات این کمیسیون قابل اعتراض در مراجع قضایی ذیصلاح است؛ لکن تغییر تصمیم توسط کمیسیون پیشگفته تصمیم جدید محسوب میشود و تصمیم اولیه مانع اتخاذ تصمیم بعدی نیست؛ مگر آنکه کمیسیون بر خلاف قوانین و مقررات و یا خارج از حدود وظایف و اختیارات خود یا بر خلاف حقوق مکتسبه اشخاص اتخاذ تصمیم نماید.