باب اول قانون مدني

باب اول در شرايط اقرار

ماده 1259: اِقرار عبارت از اخبار بحقي است براي غير بر ضرر خود.

ماده 1260: اِقرار واقع ميشود بهر لفظي كه دلالت بر آن نمايد.

ماده 1261: اشارة شخص لال كه صريحاً حاكي از اِقرار باشد صحيح است.

ماده 1262: اقرار كننده بايد بالغ و عاقل و قاصد و مختار باشد بنابر اين اقرار صغير و مجنون در حال ديوانگي و غير قاصد و مكره مؤثر نيست.

ماده 1263: اِقرار سفيه در امور مالي مؤثر نيست.

ماده 1264: اِقرار مفلس و ورشكسته نسبت باموال خود بر ضرر دُيّان نافذ نيست.

ماده 1266: در مُقِرُّله اَهليت شرط نيست ليكن بر حسب قانون بايد بتواند داراي انچه بنفع او اقرار شده است بشود.

ماده 1267: اِقرار بنفع متوفي درباره ورثه او مؤثر خواهد بود.

ماده 1268: ِاقرار مُعلَّق مؤثر نيست.

ماده 1269: اِقرار بامريكه عقلاً يا عادتاً ممكن نباشد و يا برحسب قانون صحيح نيست اثري ندارد.

ماده 1270: اِقرار براي حمل در صورتي مؤثر است كه زنده متولد شود.

ماده 1271: مُقِرُله اگر بكلي مجهول باشد اِقرار اثري ندارد و اگر في‌الجمله معلوم باشد مثل اِقرار براي يكي از دو نفر معين صحيح است.

ماده 1272: در صحّت اِقرار تصديق مُقرله شرط نيست ليكن اگر مفاد اِقرار را تكذيب كند اِقرار مزبور در حق او اثري نخواهد داشت.

ماده 1273: اِقرار به نَسَب در صورتي صحيح است كه اولاً تحقق نَسَب بر حسب عادت و قانون ممكن باشد ثانياً كسيكه به نَسَب او اقرار شده‌ تصديق كند مگر در مورد صغيريكه اِقرار بر فرزندي او شده بشرط آنكه منازعي در پيش نباشد.

ماده 1274: اختلاف مُقِرّ و مُقِرُّله در سبب اِقرار مانع صحّت اِقرار نيست.

ماده 1265: اِقرار مُدعي افلاس و ورشكستگي در امور راجعه باموال خود بملاحظه حفظ حقوق ديگران منشاء اثر نمي‌ شود تا اِفلاس يا عدم‌ اِفلاس او معيّن گردد.