1) هرچند بر اساس ماده 553 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392، قاضی اجرای احکام نیز می‌تواند اجرای نظام نیمه‌آزادی و آزادی تحت نظارت سامانه‌های الکترونیکی محکوم‌علیه را طبق مقررات راجع به دادرسی الکترونیکی به دادگاه صادرکننده حکم، پیشنهاد دهد، اعمال مقررات ماده 62 قانون مجازات اسلامی 1392 در حین صدور حکم محکومیت متهم به مجازات "حبس" و در صورت وجود شرایط مقرر در تعویق مراقبتی، با رضایت محکوم به حبس، بلامانع است. بنابراین، در فرض سؤال نیز دادگاه بدوی با احراز شرایط مقرر در ماده 62 قانون مجازات اسلامی 1392 می‌تواند پس از انشاء محکومیت حبس، در همان رأی با رضایت محکوم به حبس، وی را در محدوده مکانی مشخص تحت نظارت سامانه‌های الکترونیکی قرار دهد. بند 2 ماده 2 و بند ب ماده 7 آیین نامه اجرایی مراقبت های الکترونیکی مصوب 10/4/1397 به خوبی، مؤید این نظر است.
2) مطابق ماده 62 قانون مجازات اسلامی 1392، استفاده از تأسیس حقوقی موضوع این ماده، منوط به وجود شرایط مقرر در تعویق مراقبتی موضوع مواد 40 و 41 (بند ب) این قانون است، در نتیجه "شرط اجرای قسمتی از مجازات حبس" موضوع ماده 58 قانون یاد شده که ناظر به محکومین به حبس تعزیری در بهره مندی از نظام آزادی مشروط است، نسبت به محکومین به حبس موضوع ماده 62 قانون موصوف (که تأسیس حقوقی مستقلی از "نظام آزادی مشروط" است) منتفی است.
3) با توجه به ماده 62 قانون مجازات اسلامي 1392، قراردادن محكوم به حبس در جرايم تعزيري از درجه 5 تا درجه 8 ( با رضايت وي) در محدوده مكاني مشخص، تحت نظارت سامانه هاي الكترونيكي به مدت محكوميت حبس وي است. به عبارت ديگر چنين اقدامي مجازات جايگزين حبس با همان مدت خواهد بود.