در فرضی که کسی دیگری را تعقیب کند و آن شخص به منظور نجات جان خود فرار کند و حین فرار در اثر برخورد با اتومبیل به رانندگی ثالث فوت نماید، با عنایت به مواد 492، 499، 501، 526 و 529 قانون مجازات اسلامی 1392، در صورت احراز رابطه علیت میان رفتار مباشر (راننده) با جنایت، راننده ضامن است؛ چرا که تقصیر وی موجب قطع رابطه سببیت میان رفتار تعقیبکننده (سبب) و نتیجه حاصله (فوت) است؛ لیکن چنانچه مباشر در جنایت بیاختیار بوده و تقصیری متوجه وی نباشد، تعقیبکننده به عنوان سبب ضامن خواهد بود. همچنین در صورتیکه وقوع جنایت ناشی از تقصیر متوفی باشد، مسئولیتی متوجه سبب و مباشر نخواهد بود.